Terwijl ik bezig was met de promotie van mijn oudejaars speurtocht werd mij na een paar dagen de keel dicht geknepen. 

Als ik er over nadenk vind ik het prima om promotie te maken. Maar als ik het dan eenmaal aan het doen bent, dan krijg ik het vrij snel benauwd. Iedere stap die ik doe voelt als een soort dikke derrie waar ik doorheen moet. Ook emotioneel beland ik een een zware stemming. "Wie ben ik nou, wie zit er op mij te wachten?" Dan wil ik me het liefst verstoppen...

Ik probeer dit soort momenten te gebruiken om te groeien. Nieuwsgierig te zijn en mezelf de volgende vraag te stellen: 

Later ging ik de ademsessie in. De techniek die we gebruiken heet Emotional Release Breathwork. Een prachtige manier om emoties die nog opgeslagen liggen in hele diepe delen van je onderbewuste vrij te laten en daarmee ook vrijer te worden. Het idee is dat je bepaalde bewegingen in je verleden niet hebt kunnen maken, omdat dat onveilig was. Dat je niet boos mocht of kon worden bijvoorbeeld. Vorig opleidingsweekend heb ik veel boosheid eruit geschreeuwd. Heerlijk! Wat dit weekend vooral gebeurde was dat ik heel erg veel ging bewegen! Heen en weer schudden, trappelen met mijn benen en met mijn vuisten in het matras slaan.

Het was erg lekker om te doen! 

En het ging maar door... 

Ik ervaarde dat ik mijn leven lang zo veel beweging heb ingehouden. Uit angst te veel te zijn, te luid, te aanwezig, te krachtig. En dat de bewegingen die ik heb ingehouden nu mochten los komen! Zo gaaf! En ook grappig om mezelf te observeren terwijl ik zo heen en weer schudde. Zoiets had ik van te voren nooit kunnen bedenken.

Toen ik daarna weer thuis was, was ik nog steeds in promotietijd. Ineens ging het veel vloeiender! Ik maakte 3 mooie filmpjes voor op social media waarin ik ook persoonlijk was. En het mooie was: